Tajemnicze zjawisko w kosmosie. Naukowcy nie potrafią tego wyjaśnić

Tajemnicze zjawisko w kosmosie. Naukowcy nie potrafią tego wyjaśnić

Astronomowie odkryli w kosmosie dziwne zjawisko, którego wciąż nie udało się wyjaśnić. Obiekt, o nazwie ASKAP J1448−6856 w równych odstępach czasu – dokładnie co 1,5 godziny – emituje fale radiowe, tworząc w kosmosie efekt “mrugania”. Naukowcy z NASA podkreślają, że czegoś takiego nie zaobserwowano dotąd w przypadku żadnego innego ciała niebieskiego.

Został on po raz pierwszy zaobserwowany dzięki australijskiemu teleskopowi Australian Square Kilometre Array Pathfinder (ASKAP). W przeciwieństwie do znanych ciał niebieskich, takich jak gwiazdy, planety czy pulsary, ASKAP J1448−6856 nie posiada fizycznej formy. Jak podkreśla NASA, jego natura „pozostaje nieznana”.

Energia bez kształtu – nowe wyzwanie dla nauki

To, co czyni ASKAP J1448−6856 wyjątkowym, to fakt, że nie jest on materialnym obiektem, lecz czystym źródłem energii. Naukowcy opisują go jako wzorzec emisji radiowej, który nie posiada masy, wymiarów ani struktury.

– ASKAP J1448−6856 nie jest fizycznym obiektem w tradycyjnym sensie, lecz zjawiskiem energetycznym, które objawia się jedynie w formie sygnału radiowego – wyjaśnia serwis ecoticias.com.

To odkrycie podważa dotychczasowe wyobrażenia o granicach fizycznych ciał niebieskich i otwiera przed astronomią zupełnie nową przestrzeń badań.

Nowy typ pulsara czy coś zupełnie innego?

Choć źródło tajemniczych sygnałów wciąż pozostaje niewyjaśnione, naukowcy wysunęli kilka hipotez. Według jednej z nich ASKAP J1448−6856 może być magnetarem – gwiazdą neutronową o ekstremalnie silnym polu magnetycznym. Inni sugerują, że może to być układ podwójny białych karłów, czyli gęstych pozostałości po gwiazdach.

Nie brakuje też opinii, że ASKAP J1448−6856 reprezentuje zupełnie nowy typ pulsara – obiektu, który może ujawnić nieznane dotąd mechanizmy fizyczne rządzące wszechświatem.

Choć zagadka „mrugającego” sygnału nie została jeszcze rozwiązana, badacze podkreślają, że to odkrycie otwiera nowy etap w obserwacjach długotrwałych przejściowych źródeł radiowych – niezwykle rzadkich i potężnych zjawisk energetycznych, emitujących impulsy w regularnych odstępach czasu.