Marek Suski opuszcza komisję. „Z debilami pracować nie można”

Marek Suski opuszcza komisję. „Z debilami pracować nie można”

Marek Suski

Podczas posiedzenia sejmowej Komisji Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Środków Przekazu doszło do nietypowego i szeroko komentowanego incydentu. Poseł Prawa i Sprawiedliwości Marek Suski, opuszczając salę obrad, pożegnał się z innymi parlamentarzystami słowami: „Do widzenia, debile”.

Fragment środowego posiedzenia komisji szybko trafił do mediów społecznościowych. Na nagraniu widać, jak Suski zabiera głos, informując o swojej decyzji o opuszczeniu obrad.

– Dziękuję, ja opuszczam tę komisję. Z debilami pracować nie można. Do widzenia państwu – powiedział poseł PiS, po czym wstał, zabrał teczkę i skierował się do wyjścia. Na zakończenie dodał jeszcze: – Do widzenia, debile.

Zachowanie Suskiego było reakcją na sposób procedowania wniosku o odwołanie posła Koalicji Obywatelskiej Piotra Adamowicza z funkcji przewodniczącego komisji. Poseł PiS liczył na debatę w tej sprawie, jednak wniosek formalny o szybkie przejście do głosowania złożył poseł KO Wojciech Król, co praktycznie zamknęło dyskusję.

Dzień później Marek Suski tłumaczył swoje zachowanie, twierdząc, że emocjonalna reakcja była odpowiedzią na – jak to określił – nieprawidłowości przy wyborze przewodniczącego komisji.

– Zwracałem uwagę na to, że doszło do oszustwa proceduralnego. Odebrano mi głos, nie było możliwości oceny sytuacji. W takiej atmosferze trudno mówić o normalnej pracy komisji – argumentował w rozmowie z TVP Info.

Poseł PiS odniósł się również do głośnej sprzed lat sprawy Jakuba Żulczyka, który w 2020 roku nazwał prezydenta Andrzeja Dudę „debilem”, komentując brak jednoznacznych gratulacji dla Joe Bidena po wygranych wyborach w USA. Suski przypomniał, że sąd uznał wówczas to sformułowanie za dopuszczalną krytykę.

Warto dodać, że sam Żulczyk po latach przyznał, iż dziś nie użyłby takiego określenia, choć nie zmienił swojej krytycznej oceny zachowania prezydenta.

Środowe wydarzenie w Sejmie trudno uznać za polityczny przełom czy instytucjonalny kryzys. To raczej kolejny przykład sejmowych emocji, zmęczenia i frustracji, które czasem przybierają formę mało parlamentarnych, ale też niepozbawionych pewnego groteskowego wymiaru gestów.