Dzień Sernika
Dzień Sernika
Na 30 choć inne źródła podają, że na 31 lipca przypada jedno z bardziej smakowitych świąt w nietypowym kalendarzu czyli dzień sernika.
Ale zanim o detalach najpierw kilka słów wyjaśnień jeżeli chodzi o nazwę: serowiec to dawna nazwa tego ciasta, z kolei serownik to odmiana regionalna.
Pierwsze wzmianki na temat serników pojawiają się już w starożytnej Grecji, a potem w Rzymie.
Ciasto podczas rytuałów religijnych przygotowywane było z 2 kilogramów pokruszonego sera, 1 funta chleba z mąki pszennej i 1 jajka.
Z tych składników formowano placek, który pieczono na gorącym kamieniu (tak wyglądał więc pierwszy oficjalny przepis). W XVI stuleciu na dworze angielskiego władcy Henryka VIII Tudora podawano natomiast sernik przygotowywany według następującego przepisu: moczono w mleku przez 3 godziny ser pocięty na niewielkie kawałki, do którego dodawano mąkę, jajka i cukier.
Jana III Sobieskiego
Jeżeli chodzi o Polskę to sernik dotarł do nas za czasów króla Jana III Sobieskiego, który przywiózł ten przysmak wracając z odsieczy spod Wiednia, stąd też wywodzi się rodowód nazwy sernik wiedeński.
Rozsmakowali się w nim Krakusi i przystroili charakterystyczną kraciastą polewą, tworząc tym samym kolejną jego odmianę. Tradycyjny przepis natomiast zakłada użycie mielonego twarogu i dużej ilości bakalii: rodzynek i skórki pomarańczowej oraz pieczenie go bez spodu, z samej masy serowej z dodatkami.
Odmian sernika jest bardzo wiele, podobno około 100.
Różnią się sposobem przygotowania: na ciepło, na zimno, z owocami, ze spodem lub bez, z makiem, z bakaliami. Poza tym mamy strudel serowy, ciasto drożdżowe z serem, z kruszkonką, śląski kołacz z nadzieniem serowym, sernik z wierzchem z bezy itd. Z kolei w krajach prawosławnych rodzaj sernika na zimno – paschę przygotowuje się na wielkanoc, ponieważ podobnie jak jajka ser symbolizuje odrodzenie.
Według mistrzów cukiernictwa tajemnica dobrego smaku serników, kryje się w jakości składników,
czyli musi to być dobrej jakości tłusty twaróg, jajka, cukier, masło, mąka pszenna, sól, proszek do pieczenia i cukier waniliowy. W niektórych przepisach zamiast mąki dodawane są ziemniaki lub większa ilość jajek, budyń w proszku, albo kasza manna. Jeżeli chodzi o spód ciasta to najczęściej jest to ciasto kruche lub półkruche. Bakalie jakie dodaje się do serników to rodzynki (zwłaszcza te maczane w rumie), skórka pomarańczowa, migdały, wiórki kokosowe oraz świeże owoce. Inną odmianą jest sernik gotowany. Zazwyczaj przygotowuje się go w następujący sposób: masło uciera się wpierw z cukrem i żółtkami, potem ze zmielonym twarogiem, następnie łączy się z pianą ubitą z białek, a w końcu zagotowuje z proszkiem budyniowym rozrobionym w mleku. Sernik po wyłożeniu do formy należy schłodzić w lodówce.
Sernik na zimno to: zmielony twaróg albo serek homogenizowany (lub np. mascarpone) i ubita śmietanka, cukier oraz żelatyna. Wersja bez żelatyny to: masło utarte z żółtkami, cukrem i zmielonym twarogiem. Spód stanowią w tej wersji biszkopty (szampanki) lub herbatniki. Przygotowaną masę serową wzbogaconą wanilią, bakaliami lub owocami wykłada się na tenże spód, pokrywa warstwą tężejącej galaretki i w końcu całość schładza się w lodówce do stężenia.
Cytrusowy sernik na zimno
1/2 kg sera
2 paczki biszkoptów
kostka masła
galaretka cytrynowa
galaretka pomarańczowa
4 jajka
1 szkl. cukru pudru
bakalie: skórka cytrynowa i pomarańczowa
Masło utrzeć z cukrem i żółtkami dodając po łyżce dobrze zmielonego sera i rozpuszczoną w 1 szklace wody, wystudzoną galaretkę cytrynową, pod koniec dodać bakalie. Spód oraz boki tortownicy wyłożyć biszkoptami i wypełnić masą serową. Z białek ubić pianę dodając stopniowo przestudzoną galatretkę pomarańczową. Udekorować pianą z galaretką oraz owocami np. plastrami pomarańczy ciasto. Włożyć do lodówki by stężało.
IB