Pascha, Wyjście, Ominięcie, Święto Przaśników
Pascha, Wyjście, Ominięcie, Święto Przaśników
W Palmową Niedzielę Pan Jezus przybył do Jerozolimy. Lud obwołał Go Królem Żydowskim. Jednak już po kilku dniach ci sami niedzielni zwolennicy Jezusa przeszli na mroczną stronę mocy.
W biblijnej Księdze Wyjścia znajduje się opis wydarzeń z XIII wieku przed narodzeniem Jezusa Chrystusa. W Egipcie, od 430 lat żyli izraelscy przybysze jako niewolnicy. Pragnęli wyzwolić się z reżimu władzy, bo “jarzmo Egiptu ciążyło Izraelitom”. Im bardziej byli uciskani, tym stawali się liczniejsi. Król Egiptu postanowił ograniczyć ten stan. Wezwał do siebie izraelskie położne i nakazał, aby podczas porodu starały się pozbawić życia chłopców, a pozostawić przy życiu dziewczynki. Izraelskie położne nie wypełniały poleceń władzy. Tłumaczyły, że izraelskie kobiety różnią się od Egipcjanek, są bardziej żywotne i zdążą urodzić dziecko, zanim położna pojawi się, aby wykonać nakaz władzy.
Co było robić? Izraelici cierpliwie prosili Opatrzność o pomoc. W Księdze Wyjścia znajduje się kolejny zapis: “pewien człowiek z rodu Lewiego pojął za żonę kobietę z tego samego rodu. Kobieta urodziła syna, a że wydał się jej prześliczny, trzymała go w ukryciu przez trzy miesiące. Nie mogła jednak dłużej go ukrywać. Wzięła więc koszyk z papirusowej trzciny, nasączyła go żywicą (-) włożyła dziecko i umieściła w sitowiu nad brzegiem Nilu”. W owym czasie córka faraona przybyła nad rzekę, zobaczyła koszyk wśród sitowia, uchyliła wieko i dostrzegła chłopczyka. Wówczas siostra dziecka, która to obserwowała podbiegła do niej i zaproponowała nianię do wykarmienia dziecka. Była to matka noworodka. Córka Faraona uznała dziecko za swojego syna i dała mu na imię MOJŻESZ, jako “wyjęty z wody”. W Księdze Wyjścia czytamy: “Mijały lata. Umarł król Egiptu a Izraelici wciąż cierpieli ucisk. Ich lament wzniósł się do Pana.” Kolejne dzieje wyzwolenia Ludu Izraela łączą się z Mojżeszem, wybrańcem Opatrzności. Poznajemy Mojżesza u Madianitów, podczas powrotu do Egiptu, w rytuale obrzezania syna przez Sephorę, na spotkaniu z Aaronem i podczas kolejnej wizyty u faraona. Starania Mojżesza nie doprowadziły do uwolnienia Izraelczyków. Upór faraona był niezmienny, nawet dziesięć plag egipskich spadających na Egipcjan nie przekonało władcy, aby spełnił prośby Mojżesza. Dopiero działania zgodne z poleceniami Opatrzności umożliwiły Izraelitom wyjście z niewoli.
Jak do tego doszło? Skoro faraon nie chciał uwolnić pierworodnego Syna (Synów) Izraela, to Opatrzność posłużyła się aniołem śmierci. Życie straciły istoty pierworodne u Egipcjan. Izraelici mieli zostać ocaleni. Aby wyłączyć Izraelitów spod tej egzekucji, mieli oni zaznaczyć krwią baranka swoje domostwa. Oznaczone w ten sposób drzwi domów anioł śmierci omijał, pozostawiając Izraelitów przy życiu. Pod osłoną nocy mogli więc oddalić się, wyjść z Egiptu zanim wojska faraona rozpoczęły pościg. Dojście do Ziemi Obiecanej (Kanaan) trwało 38 (do 40) lat i było pełne niebezpieczeństw. Na pamięć wydarzeń wyjścia z niewoli egipskiej Izraelici corocznie obchodzą Święto Paschy, Wyjścia, Ominięcia, Święto Przaśników.
Marta Blicharska,
wietrzneradio.com,
mail: bmz669@juno.com