Cukrzyca

Cukrzyca

Cukrzyca (typu I i II) to według szacunków lekarzy nowe zagrożenie dla wielu ludzi, gdyż na jednego zdiagnozowanego pacjenta przypada drugi, który nic nie wie o swojej chorobie. Dzieje się często tak, dlatego że objawy tej choroby nie są tak oczywiste jak by się wydawało, a poza tym wciąż wielu ludzi nie orientuje się, jakie sygnały powinny wzbudzić ich uwagę.

Zacznijmy może od tego, że cukrzyca stała się dziś jedną z chorób cywilizacyjnych. Zwłaszcza insulinoniezależna czyli cukrzyca typu II to największe zagrożenie współczesnych i przyszłych pokoleń. Według danych International Diabetes Federation w 2040 roku ma być już 642 miliony cukrzyków (dziś jest ich około 452 mln). Na taki drastyczny wzrost chorych ma na pewno wpływ styl naszego życia: złe nawyki żywieniowe, zminimalizowanie prawie do zera aktywności fizycznej, a co za tym idzie nadwaga i otyłość, palenie papierosów, nadmierne picie alkoholu i wiele innych. Poza tym ważnym czynnikiem jest historia medyczna rodziny. Jeżeli w rodzinie zdarzały się przypadki zachorowań automatycznie zwiększa się ryzyko.

Najczęstsze objawy cukrzycy, związane dokładnie z jej nazwą (cukrzyca to z łac. „cedzenie wody przez ciało” oraz „słodki jak miód”) to: wysokie stężenie cukru we krwi czyli tzw. „zbyt słodka krew”, częste oddawanie moczu oraz wzmożone pragnienie.

A jak wygląda mechanizm choroby?
Komórki naszego organizmu potrzebują glukozy, która dostaje się do nich dzięki pomocy insuliny, a jeżeli trzustka produkuje jej za mało to wtedy organizm domaga się większej ilości pożywienia. To, że jemy więcej wcale nie oznacza, że potrzebna nam ilość glukozy zostanie dostarczona, czyli w tej sytuacji mimo wilczego apetytu będziemy chudli i będziemy czuć się źle. Nadmiar glukozy będzie wydalany z moczem, a żeby go produkować potrzebujemy więcej płynów (stąd ogromne pragnienie).

Objawy cukrzycy typu I insulinozależnej:
– duże pragnienie i częste oddawanie moczu
– spory apetyt i utrata wagi
– ogólne osłabienie i senność
– pogorszenie się wzroku czyli zamazane i podwójne widzenie
Jeżeli zobaczymy u siebie takie symptomy powinniśmy jak najszybciej zgłosić się do lekarza i zmierzyć poziom cukru. Jeżeli jest niepokojący lekarz zleci inne testy. W przypadku stwierdzenia cukrzycy typu I pacjent dostanie skierowanie do diabetologa (specjalisty od cukrzycy). Niestety, ale już do końca życia będziemy musieli kontrolować glikemę (zawartość cukru we krwi), przestrzegać dietę oraz stosować się do wskazówek lekarzy.

Objawy cukrzycy typu II insulinoniezależnej:
– duże pragnienie i dość częste oddawanie moczu
– chudnięcie mimo normalnego apetytu
– nieostre widzenie
– drażliwości i apatia
– zmęczenie i senność
– łatwe powstawanie siniaków i wolniejsze gojenie się ran
– nawracające zapalenie skóry, dziąseł, pęcherza moczowego
– sucha swędząca skóra
– mrowienie lub przejściowa utrata czucia w stopach
– mężczyźni – zaburzenie erekcji, kobiety – przewlekłe zapalenie pochwy
Cukrzycę typu II ma około 80-90% chorych i na początku może nie powodować żadnych dolegliwości. Pojawić się mogą dopiero po latach, dlatego tak ważne jest, by wszelkie objawy wychwycić na czas.
Na koniec jeszcze kilka słów o śpiączce. Jeżeli stężenie cukru w moczu i krwi jest wysokie i nie zauważymy tego na czas powstają tzw. ciałka ketonowe, które zakwaszają organizm. Dochodzi wtedy do kwasicy ketonowej, która często powoduje niebezpieczną śpiączkę. Aby uniknąć tego stanu, sprawdzajmy nasz oddech, który w tej sytuacji ma woń kwaśnych jabłek.

IB