Tragedia w Biesłanie – po ich śmierci płakał cały świat

Tragedia w Biesłanie – po ich śmierci płakał cały świat

Z czym kojarzy się dzieciom data 1 września? Z pierwszym dniem szkoły – przynajmniej nam, dzieciom wychowanym w Polsce. Mało kto z nas cieszył się na ten dzień. Koniec wakacji, początek nauki i obowiązków. Jedni z nas szli z radością na twarzy licząc na spotkanie z kolegami, inni woleliby jeszcze trochę poleniuchować gdzieś na zielonej łące czy boisku za blokiem.

1 września 2004 roku po raz pierwszy po przerwie wakacyjnej do szkoły poszły dzieci w Biesłanie w Północnej Osetii w Rosji.
To miał być radosny dzień – pierwszy samodzielny krok dla wielu z nich i ich rodziców. Niestety, stało się inaczej. Wydarzyła się tragedią, którą przez trzy dni obserwował cały świat. Obserwował i płakał nad losem niewinnych dzieci, które zostały uwięzione w miejscu, w którym miały czuć się bezpiecznie i gdzie miały zdobywać cenną wiedzę.
1 września, tuż po rozpoczęciu roku szkolnego do szkoły wpadła grupa terrorystów. Na początku nikt nie wiedział kim są i jakie są ich zamiary. Jedno było pewne – z pewnością nie mieli pokojowych intencji. Zabarykadowali szkołę i znajdujące się w nich osoby. W sumie ich zakładnikami stało się 1181 osób – dzieci w wieku od 7 do 18 lat, a także rodzice, nauczyciele, pracownicy szkoły. Terrorystów było 33 – uzbrojonych i bezwzględnych. Jak się z czasem okazało byli to terroryści należący do sił czeczeńskich dowódcy polowego Szamila Basajewa. W większości skrywali się pod kominiarkami. Już pierwszego dnia, po tym jak zaminowali szkołę, zaczęli robić czystki wśród zakładników. Na pierwszy ogień poszli mężczyźni – 20 facetów, których zabili z zimną krwią, a ciała wyrzucili przez okno.
Na pomoc uwięzionym służby rosyjskie ściągnęły swoje najlepsze jednostki. Przybyła grupa Specnazu oraz OMON-u. Widząc to, napastnicy zgromadzili wszystkich zakładników w Sali gimnastycznej i poinformowali milicję, iż każda próba odbicia zakładników może się źle skończyć dla przetrzymywanych – za zabicie napastnika miało zginąć 50 osób, a za zranienie – 20 osób. Rosja już 1 września poprosiła o pomoc ONZ, które zwróciło się z żądaniem o uwolnienie wszystkich przetrzymywanych. Niestety, nic to nie zmieniło w sprawie zakładników.
Nie pozwolili nawet wnieść do szkoły jakiegokolwiek jedzenia, czy nawet wody dla przetrzymywanych. Po negocjacjach z byłym prezydentem Inguszetii Rusłanem Auszewem terroryści uwolnili 26 kobiet z niemowlętami. Pozostałe negocjacje nie przyniosły żadnych rezultatów.

Po dwóch dniach zakończonych negocjacyjną klęską nastał 3 września. Terroryści zgodzili się na uprzątnięcie ciał zabitych ze szkoły. Podjechała ciężarówka z ratownikami, którzy mieli uprzątnąć trupy. Co się działo w środku – trudno powiedzieć.

Doszło do eksplozji i sporego zamieszania w wyniku którego udało się zbiec kilku zakładnikom. Jak było naprawdę trudno powiedzieć – każda ze stron inaczej podaje, a w komunikaty rosyjskiego rządu mało kto wierzy… W szkole doszło do eksplozji. Prawdopodobnie jednemu z terrorystów odpadła umocowana u pasa bomba.

Słysząc eksplozje w środku, komuś na zewnątrz puściły nerwy. Być może komuś z rodziny przetrzymywanych w środku, być może któremuś z milicjantów. Zeznania są bardzo różne w tej kwestii. Jedno jest pewne – padły strzały w stronę szkoły. Terroryści przekonani, że jest to szturm na szkołę zagrozili detonacją bomb.

Doszło do wymiany ognia pomiędzy terrorystami a służbami specjalnymi, które chciały wejść na teren szkoły i uwolnić zakładników. Według danych przedstawionych przez Rosjan szturm trwał dwie godziny. W końcu udało się wejść agentom do środka. Terroryści zdetonowali w tym czasie kilka ładunków wybuchowych zabijając niewinnych zakładników. Mimo, że służby weszły do środka już po godzinie 3 popołudniu, strzały słychać było jeszcze późnym wieczorem. Rosyjskie źródła podają, że trzech zamachowców zabrało część zakładników do piwnicy i tam próbowało szukać schronienia. W wyniku ofensywy milicji zginęli i zakładnicy i terroryści.

Niektórzy terroryści zginęli na miejscu. Inni zdołali wydostać się podczas szturmu ze szkoły. Jednakże i ich dosięgnęła śmierć. Budynek, w którym znaleźli schronienie – jakieś 40 metrów od szkoły został zniszczony przez czołgi i miotacze ognia. Tylko jeden terrorysta przeżył.

Dane, o ile im można wierzyć, mówią, iż w wyniku ataku terrorystów i szturmu śmierć poniosło 334 osoby, w tym 186 dzieci. Blisko 800 osób zostało rannych, w tym większość stanowiły dzieci. Wladimir Putin – prezydent Rosji ogłosił 6 i 7 września dniami żałoby narodowej, a 7 września na Placu Czerwonym w Moskwie odbyła się demonstracja przeciwko terroryzmowi, w której wzięło udział ponad 135 tys. osób.
Krew niewinnych dzieci i ich rodziców i nauczycieli została rozlana.

Był to pierwszy zamach terrorystyczny w historii wymierzony w dzieci. Winę na siebie wziął Szamil Basajew, przywódca rebeliantów czeczeńskich, który niby walczył o wolność dla Czeczenii. Świat poznał go jako jednego z największych terrorystów. Zginął w niewyjaśnionych okolicznościach w 2006 roku – prawdopodobnie w wyniku eksplozji ciężarówki wyładowanej bronią. Spośród 33 napastników znaleziono ciała 30, jeden został schwytany, a dwóm udało się zbiec. Nurpasza Kułajew – jedyny zatrzymany terrorysta po wielu latach procesu został skazany na śmierć, jednak z powodu moratorium na jej wykonywanie karę zamienioną na dożywocie.

Gdyby przyszło ocenić nam całą sytuację – no cóż, wszystko działo się w Rosji a tam dochodzi do różnych aktów. Z pewnością historia nie zakończyła się happy endem, wręcz przeciwnie. Zginęły niewinne dzieci i to w miejscu, w którym powinny czuć się bezpiecznie. W szkole, która ma ich uczyć dobra, pokazywać świat. Świat potępił terrorystów, ale i Putina, który wybrał rozwiązanie siłowe aby uwolnić zakładników. Być może można było to inaczej rozwiązać. Być może świat nie musiałby opłakiwać śmierci tylu niewinnych dzieci… Zostało nam jedynie „gdybanie”….

Ruda