Dlaczego dobry Bóg dał nam Straussów?
Dlaczego dobry Bóg dał nam Straussów?
Trudno wyobrazić sobie smutniejsze dzieciństwo niż to, jakie było udziałem Jana Straussa – ojca. Urodził się w Wiedniu, w 1804 roku. Był jedynym synem karczmarza. W wieku 7 lat stracił matkę, która zmarła na „powolną gorączkę”.
Gdy miał 12 lat, wyłowiono z Dunaju ciało jego ojca – prawdopodobnie popełnił samobójstwo. Prawny opiekun Jana przeznaczył go na naukę do pracowni introligatorskiej, gdzie pozostał do uzyskania pełnych kwalifikacji, nigdy jednak nie wykonywał wyuczonego zawodu.
Niewiadomo, skąd chłopiec powziął szczególne zamiłowanie do muzyki. Mógł grać godzinami na swoich skrzypcach, które pozostały najbliższym przyjacielem i pocieszycielem tamtych smutnych dni. Pobierał lekcje muzyki, marzył, aby grać w orkiestrze. Już po dwóch latach intensywnej nauki został przyjęty do popularnej tanecznej orkiestry Pamera, gdzie poznał swojego rówieśnika, Józefa Lannera. Chłopcy szybko nawiązali przyjaźń, łączyła ich pasja do muzyki i bieda. Aby zaoszczędzić, wynajęli wspólne mieszkanie, podobno w najtrudniejszym okresie dzielili się nawet ubraniem. Założyli ogródkowy kwartet smyczkowy, zaczęli zarabiać na życie graniem w kawiarniach oraz pisaniem muzyki – muzyki do tańca. Szczególnie podatna do obróbki przez młodych twórców okazała się muzyka popularna, a nawet ludowa, zwłaszcza proste melodie w rytmie na 3 – walce…
Aby nie opisywać historii, która jest niezwykle barwna i intrygująca, wystarczy przypomnieć, że te właśnie proste melodie z podwiedeńskich wioseczek stały się później przyczyną największej rewolucji obyczajowej w historii Europy. Wśród skandali i awantur walc utorował sobie drogę przez salony bogatych mieszczan, później arystokracji, aż na cesarski dwór, a stamtąd na dwory innych monarchów.
„Od kiedy książę zatańczył z subretką, wszystko stało się możliwe!”
Aby jednak rzeczywiście wszystko stało się możliwe, trzeba było niewyobrażalnej pracy i talentu, ale przede wszystkim wielkiego artystycznego natchnienia. Muzyka Straussa niosła w sobie radość i świeżość, energię, jakiej wycieńczony rewolucjami, chorobami i nędzą świat potrzebował, by odzyskać równowagę. Tak wielkie dzieło przerasta czas jednego pokolenia. Bóg obdarzył zatem niezwykłym talentem także synów Jana: Jana – syna, zwanego później „Królem walca”, Józefa – w opinii braci najbardziej utalentowanego z całej czwórki oraz Edwarda, który ostatecznie rozwiązał ostatnią orkiestrę sygnowaną nazwiskiem Strauss w 1901 roku. Na przestrzeni blisko 100 lat styl Straussów dyktował mody, wpływał na politykę (począwszy od roztańczonego Kongresu Wiedeńskiego) poprzez sztukę masową, użytkową, stał się artykułem pierwszej potrzeby. Kiedyś Brahms, poproszony o autograf, nakreślił pierwsze takty walca „Nad pięknym Modrym Dunajem” i dopisał: „Niestety, nie moje – Johannes Brahms”.
Późniejsze lata przyniosły zadziwiające i wszechobecne zjawisko: styl Straussów przeniknął do sztuki wysokiej i stał się ozdobą dzieł najwyższego lotu – przy wszystkich zmieniających się modach i tendencjach XIX i XX wieku. Uśmiech Straussów niesie w sobie muzyka wszystkich najwybitniejszych kompozytorów: od Brahmsa, Czajkowskiego, Gounoda przez Ravela, Debussyego, Szostakowicza po Gershwina, Bernsteina, Kilara…
Najsłodsze, największe “przeboje” klasyki napisane zostały w tempie na 3 – i jak dotąd nikt nie wymyślił lepszego balsamu dla duszy… To jednak nie wszystko: czy można sobie wyobrazić historię piosenki bez walca? Tysiące walców śpiewały i nadal nucą wszystkie pokolenia, od tamtych czasów po dzień dzisiejszy, na wszystkich kontynentach!
Co na to dobry Bóg?
Czy jest osoba, która nie uległaby czarowi kolędy „Cicha Noc”?
„Stille Nacht” – najpopularniejsza pieśń świata powstała w okolicach Wiednia ok. 1818 roku i przetłumaczona została na wszystkie znane języki, w tym Zulu i Esperanto. Dodając teksty w różnych dialektach – znanych jest łącznie 227 wersji w 142 językach!
Nie dość na tym! Pieśń ta wrosła w tradycję Świąt Bożego Narodzenia wielu narodów i jest znana i śpiewana powszechnie przez miliony (miliardy?) ludzi: bez „Silent Night” trudno sobie wyobrazić święta w Ameryce, bez „Cichej nocy” w Polsce… Otóż ta piękna kolęda napisana jest w rytmie walca, podobnie, jak nasza polska „Lulajże Jezuniu”. Czyż to nie uśmiech Pana Boga?
Paderewski Symphony Orchestra zaprasza na tradycyjną Galę Karnawałową pt. „Wiedeńska Noc” z udziałem ponad 100 wykonawców!
Wśród nich aż siedmiu solistów: soprany Mirosława Sojka-Topór i Olga Bojovic, mezzo-soprany Ola Rafalo i Marissa Simmons (USA), tenorzy Łukasz Gaj (Polska) i Andrzej Stec (Kanada) oraz baryton Jacek Jaskuła (Polska). W pięknych układach tanecznych Magdaleny Solarz wystąpi Teatr Tańca WICI. Artystom towarzyszyć będzie orkiestra symfoniczna i chór pod batutą Wojciecha Niewrzoła. W programie najpiękniejsze walce, polki, czardasze oraz arie, duety i ansamble z popularnych oper i operetek.
Sobota, 14 stycznia 2017 roku o 7 pm
Copernicus Center
BILETY (od $36 do $59): Biuro PaSO, Księgarnie Polonia i D&Z, Biura DOMA (wszystkie) oraz POLAMER: 3094 N. Milwaukee, 4747 N. Harlem w Harwood Hts. oraz 901 E. Rand Rd. w Mount Prospect, w internecie: pasochicago.org,
bilety.com oraz copernicustickets.com
Tel. 773 467 9000