Życiodajne zioła
Życiodajne zioła
Właściwości ziół były doceniane już od czasów starożytnych i nie mam tu
na myśli tylko ich znaczenia
w ziołolecznictwie, ale także w kuchni. Przeróżnego rodzaju liście, korzenie, kwiatostany wykorzystywane były do marynowania lub wzbogacania smaku dań mięsnych lub warzywnych.
Zioła nadawały potrawie specyficzny smaczek, ale często także dzięki zawartości przeróżnych składników odżywczych wspomagały zdrowie konsumentów.
Oregano
Składniki odżywcze jakie zawiera to antyoksydanty (nawet
więcej w gramie niż jagody, jabłka, pomarańcze), poza tym
związki tymolu i karwakrolu działające antybakteryjnie. Ta
jedna z najstarszych roślin leczniczych znanych już w starożytności
działa wykrztuśne, dezynfekująco, przeciwbiegunkowo,
moczopędnie, przeciwskurczowo, wiatropędnie i odtruwająco.
Może pomóc przy chorobie wrzodowej żołądka i
dwunastnicy, niedoczynności wątroby oraz infekcjach. Może
być podawane jako przyprawa do potraw, w formie naparu
lub olejku eterycznego.
Szałwia
Działanie przeciwzapalne pozwala na efektywną walkę z
reumatoidalnym zapaleniem stawów, zapaleniem oskrzeli,
astmą i innymi chorobami zapalnymi, zwłaszcza napary. Olejek
z szałwii poprawia także pamięć. Oprócz tego poprawia
pracę układu trawiennego, obniża poziom cukru, działa kojąco
na depresję, wyczerpanie i zmęczenie, zmniejsza nocne
pocenie się. Napary stosuje się przy ropnym zapaleniu
dziąseł, gardła i anginie, jako okład na trudno gojące się rany
i owrzodzenia żylaków nóg, chorobach skórnych oraz wysypkach
(jako dodatek do kąpieli), powoduje zmniejszenie
laktacji, łagodzi objawy menopauzy, przeciwdziała biegunce.
Natka pietruszki
Posiada antyrakowe właściwości dzięki zawartości mirystycyny,
zwłaszcza hamuje rozwój guzów rakowych w płucach.
Minimalizuje także efekty długotrwałego palenia papierosów,
a także odświeża oddech. Zawiera również witaminę A i C
oraz kwas foliowy. Ma także właściwości antyseptyczne,
zmniejsza napięcie mięśni gładkich jelit i dróg moczowych
(działa wiatro- i moczopędnie).
Kolendra
Zwłaszcza osoby chore na cukrzycę typu 2 powinny dodać
kolendrę do jadłospisu, gdyż reguluje ona poziom cukru i
cholesterolu. Jest także świetnym środkiem nasennym i ma
właściwości przeciw lękowe. Na świecie znana była już w
czasach pierwszych faraonów, a w Polsce za czasów Piastów.
Działa rozkurczowo, wiatropędnie, moczopędnie, pobudza
wydzielanie soku żołądkowego i wzmaga apetyt.
Czosnek
Chyba najbardziej popularny na świecie z wszystkich wymienianych
tu przypraw. Jego aktywny środek allicyna jest
efektywna w walce z chorobami serca, wysokim poziomem
cholesterolu i wysokim ciśnienie, jest naturalnym antybiotykami
stosowanym w stanach zapalnych, przeziębieniach i
grupie, wspomaga walkę z demencją i chorobą Alzheimera.
Lista jego działania obejmuje: zwiększa wydzielanie soku
żołądkowego i chroni przed zgagą, działa żółciopędnie i
przeciwskurczowo, wpływa korzystnie na drogi oddechowe,
reguluje florę bakteryjną i sprzyja lepszemu ukrwieniu naczyń
wieńcowych, ma właściwości przeciwbakteryjne, antygrzybiczne
i przeciwrobacze, zwalcza infekcje dróg moczowych,
działa profilaktycznie i leczniczo także przy zatruciach
ołowiem, ekstrakt z czosnku zalecany jest jako dodatek do
past do zębów lub płynów do płukania jamy ustnej, działa
napotnie, obniża gorączkę i ciśnienie krwi, zmniejsza ból w
czasie miesiączki, stosowany jako środek przeciwmiażdżycowy,
przypisuje się mu także działanie antysklerotyczne.
Czosnek można przyswajać w każdej postaci surowy, jako
dodatek np. do mleka, jako mikstury i napary.
Czosnek nie jest wskazany przy kaszlu zabarwionym krwią,
w przypadku gorączki towarzyszącej zapaleniu płuc. Nie powinien
być podawany chorym na zaawansowane zapalenie
nerek. Nie powinien być stosowany w ostrych zapaleniach
żołądka i jelit (może zaostrzyć chorobę). Niestety niektórzy
mogą być na niego uczuleni, dlatego trzeba uważać na dawki,
gdyż może u nich wywołać wyprysk kontaktowy alergiczny,
wstrząs anafilaktyczny oraz fotodermatozę. W skrajnych
przypadkach może spowodować oparzenie skóry.
IB