Kartka z historii – białostockie Esperanto
Kartka z historii – białostockie Esperanto
26 lipca 1887
W Warszawie ukazał się pierwszy podręcznik języka esperanto Unua Libro (Pierwsza Książka), autorstwa Ludwika Zamenhofa (pod pseudonimem „Doktoro Esperanto”).
Ludwik Zamenhof polsko-żydowski lekarz okulista z Białegostoku obserwując nieprzyjazne stosunki pomiędzy mieszkającymi tam Rosjanami, Polakami, Niemcami i Żydami wpadł na pomysł stworzenia języka neutralnego, który istniałby obok języków narodowych, a służyłby do komunikacji międzynarodowej.
Pierwszy projekt nazwany Lingwe uniwersala był już gotowy w 1878 roku, ale ojciec Ludwika zniszczył wszystkie jego notatki, gdyż uznał go za nierealny. Ale już w następnym roku przyszły lekarz nauczył swych znajomych pierwszej wersji języka i przez kolejne 6 lat zaczął go testować i ulepszać.
Jednak cenzura carska nie zgodziła się na publikację i w czasie wolnym Zamenhof zaczął tłumaczyć na esperanto Stary Testament i kilka sztuk Szekspira, aż wreszcie wydał pierwszy podręcznik „Unua Libro” pod pseudonimem Doktor Esperanto, który to dał początek nazwie nowego języka. Zaczął nawet wydawać własną gazetę „La Esperantisto”, jednak znów rosyjska władza wydała zakaz. Oczywiście to nie zahamowało popularności esperanto. Dziś niektóre wyższe uczelnie w ramach tzw. studiów interlingwistycznych uczą esperanto. Największa biblioteka dzieł w tym języku znajduje się w Wiedniu (Internacia Esperanto-Muzeo), a w 2011 roku powstało internetowe radio Muzaiko, pierwsze nadające programy w esperanto przez 24 godz., na dobę. Esperancka Wikipedia ma ponad 220000 haseł. Nawet kościół posługuje się esperanto. Pierwsza msza w tym sztucznym języku odbyła się w kościele pod wezwaniem Św. Trójcy w Warszawie w 1959 roku.
Comments (0)